Wyjazd za granicę – paszport dla psa i kota

Planujesz wyjazd za granicę ze swoim pupilem? Co powinieneś wiedzieć o paszportach dla zwierząt? Ile czasu potrzebujesz na załatwienie dokumentów? Poniższy artykuł pomoże w zaplanowaniu wakacyjnej podróży bez niepotrzebnego stresu związanego przy przekraczaniu granic kraju.
Paszport to najważniejszy dokument zwierzaka wymagany podczas kontroli na granicy lub na lotnisku i może uzyskać go pies, kot lub fretka. Niestety książeczka zdrowia nie jest dokumentem urzędowym i nie może stanowić zamiennika, nawet w przypadku pełnej udokumentowanej historii szczepień. Możliwość wystawienia paszportu posiada każdy uprawniony do tego lekarz weterynarii. Musi on być zatrudniony w zakładzie leczniczym dla zwierząt lub prowadzić taki zakład i być zgłoszony do odpowiedniej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej. Czas oczekiwania jest uzależniony od dostępności książeczek paszportowych i wynosi od jednego dnia do nawet kilku tygodni – o termin należy dopytać w konkretnej przychodni weterynaryjnej. Koszt wydania określają przepisy prawne i jest równy kwocie 100 zł. Nie zawiera on kosztów szczepień, badań dodatkowych czy odrobaczeń. Ważność paszportu zależy od ilości rubryk do wypełnienia – po ich skończeniu należy wyrobić nowy.
Jakie wymagania należy spełnić, by zwierzę mogło uzyskać paszport?
Przede wszystkim w dniu wystawienia dokumentu zwierzę musi być identyfikowalne, a więc posiadać microchip lub tatuaż (wykonany przed 3. lipca 2011 r.). Obecnie w celu oznakowania pupila aplikuje się chip po lewej stronie szyi w połowie jej długości (w wyjątkowych sytuacjach może to być inne miejsce). Transponder wczepia się poprzez iniekcję podskórną, jednak igła jest grubsza niż przy standardowym zastrzyku. Jest on ledwo wyczuwalny pod skórą, ma około 2 mm wielkości. Zawiera unikalny 15-cyfrowy numer, który po rejestracji w bazie danych, stanowi najlepszy sposób na rozpoznanie psa czy kota i potwierdzenie jego tożsamości.
Szczepienie na wściekliznę jest niezbędne do przekroczenia granicy jakiegokolwiek kraju europejskiego. Wyjątek stanowią zwierzęta, które nie ukończyły jeszcze trzeciego miesiąca życia i mają wystawiony paszport. W takiej sytuacji może on zostać wydany bez wpisu o tym szczepieniu. Takie zwierzęta mogą podróżować na określonych zasadach – na przykład z matką. Należy mieć na uwadze, że wakcynacja przeciwko wściekliźnie, w przypadku pierwszego takiego szczepienia lub podania dawki po upływie okresu dłuższego niż jeden rok, wymaga okresu kwarantanny. Wynosi on 21 dni i przyjmuje się, że tyle trwa czas wytworzenia odpowiedniego poziomu przeciwciał. Do tego momentu nie można przekroczyć legalnie granicy, chyba że szczepienie jest kontynuowane przed upływem 12 miesięcy od poprzedniego. Jednocześnie zwierzak musi być oznakowany w momencie wykonywania iniekcji.
Jakie informacje są zawarte w paszporcie?

• Dane opiekuna – imię, nazwisko, adres, numer telefonu, podpis, email;
• Dane zwierzęcia – imię, data urodzenia, rasa, umaszczenie, płeć, znaki szczególne;
• Dane lekarza weterynarii wystawiającego paszport i jego pieczątka z numerem prawa do wykonywania zawodu;
• Numer i umiejscowienie transpondera, data odczytu lub wszczepienia, ewentualnie numer tatuażu;
• Szczepienia przeciwko wściekliźnie;
• Inne szczepienia;
• Odrobaczenia, m. in. przeciwko Echinococcus (tasiemiec bąblowcowy);
• Badanie kliniczne;
• Data pobrania materiału do miareczkowania.

Niektóre kraje wymagają dodatkowego postępowania oraz uzupełnienia odpowiednich rubryk w paszporcie przed wpuszczeniem zwierzęcia na swój teren. Finlandia, Norwegia, Wielka Brytania, Irlandia Północna oraz Malta obligują do wcześniej wspomnianego odrobaczenia przeciwko tasiemcowi bąblowcowemu. Podanie preparatu musi być wykonane przez weterynarza w odpowiednim przedziale czasowym (24 do 120 godzin przed wjazdem do kraju). Zwykle podaje się środek zawierający prazikwantel, zarejestrowany przeciwko Echinococcus multilocularis.
Na 48 godzin przed wyjazdem może być konieczne przeprowadzenie badania klinicznego oraz odpowiedni wpis do dokumentu opatrzony pieczątką i podpisem uprawnionego lekarza. Stwierdza ono, że pies, kot czy fretka nie wykazują objawów chorobowych i mogą być transportowane na większych odległościach.
Jeśli planowana podróż ma odbywać się poza teren Unii Europejskiej, to niekiedy muszą być spełnione dodatkowe wymogi, na przykład wystawienie świadectwa zdrowia lub pobranie krwi w celu sprawdzenia poziomu przeciwciał przeciw wściekliźnie metodą miareczkowania. Należy mieć na uwadze, że pobranie krwi może odbyć się najwcześniej po 30 dniach od daty szczepienia. Jeśli poziom ochrony jest odpowiedni, zostaje wystawiony certyfikat, z którym należy podróżować. Jednocześnie przemieszczenie zwierzęcia może odbyć się dopiero po 3 miesiącach od daty pobrania próbki krwi.
W przypadku wyjazdu do tzw. kraju trzeciego informację odnośnie wymagań można uzyskać dzwoniąc do Powiatowego lub Wojewódzkiego Inspektoratu Weterynarii.
Każdy paszport wydawany jest nie tylko w formie papierowej, ale też musi być zarejestrowany w internetowej bazie. W Polsce dokument wpisuje się w elektroniczny system o nazwie WETSystems. Zasady dotyczące prowadzenia dokumentacji są określone w odpowiednich rozporządzeniach i uchwałach, a weterynarze działają zgodnie z ich zasadami.
Podróżując ze swoim pupilem pamiętaj, by uwzględnić wymagania powrotne. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, dodatkowe informacje znajdziesz na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii. Miej na uwadze, że Twój lekarz weterynarii nie jest zobligowany do znajomości wszystkich wymogów dotyczących przewozu zwierzęcia do danego kraju. Daleka podróż wymaga odpowiedniego przygotowania, dlatego też powinno się ją zaplanować jak najwcześniej. Informacje, co warto przygotować na wspólny wyjazd, znajdziesz w kolejnych wpisach.