​co o szczepieniach powinien wiedzieć właściciel psa? – cz. 2

Nie wszystkie szczepienia w pełni chronią przed zachorowaniem na daną jednostkę chorobową. Niektóre mają za zadanie znacząco zmniejszyć ryzyko zapadalności, a w przypadku zakażenia wyraźnie ograniczyć nasilenie objawów chorobowych. W wyjątkowych sytuacjach lekarz weterynarii ma możliwość skorzystania ze szczepionek stworzonych do zastosowania już po wystąpieniu zakażenia, co pozwala na szybszą i skuteczniejszą kurację.
Szczepienia dodatkowe u psów zmniejszają ryzyko zachorowania na:

• Leptospirozę – L
• Parainfluenzę – Pi
• Kaszel kennelowy – KC
• Boreliozę – B

Leptospiroza
Należy do bardzo niebezpiecznych chorób, która często ma ciężki i szybki przebieg. Obecnie dostępne środki zawierają cztery szczepy bakterii. Pierwszą iniekcję wykonuje się zwykle przy przedostatnim szczepieniu zasadniczym, następnie powtarza po miesiącu i kontynuuje co 9-12 miesięcy. Nad tym szczepieniem powinni zastanowić się właściciele psów spacerujących po terenach podmokłych, lasach, kąpiących się w zbiornikach wodnych, pijących wodę z kałuż. Bakteria ta jest wydalana z moczem zwierząt zakażonych, dlatego do zachorowania dochodzi najczęściej po spożyciu zakażonej wody.
Borelioza
Krętki z rodzaju Borrelia są przenoszone przez szeroko rozpowszechnione w środowisku kleszcze. Jest to jedyny patogen odkleszczowy, przeciwko któremu występuje szczepionka. Pierwszą dawkę można podać już w 12. tygodniu życia, kolejna iniekcja przypominająca powinna zostać podana po 3-5 tygodniach. Następnie szczepienie wykonuje się co roku. Opiekunowie psów coraz częściej decydują się na zabezpieczenie swoich pupili, gdyż zagrożenie występuje przez cały rok. Obecnie, z powodu wyższych temperatur panujących zimą, kleszcze spotykamy nawet w grudniu. Nadal jednak na pierwszym miejscu znajduje się profilaktyka przeciwkleszczowa – w mojej opinii najważniejsza, ponieważ w naszej szerokości geograficznej występuje wiele innych groźnych patogenów, których wektorem są te pajęczaki.
Kaszel kennelowy
Szczepionka zawiera najważniejszy antygen bakteryjny Bordetella bronchiseptica oraz wirus parainfluenzy. Forma podania jest dość wyjątkowa – aplikuje się ją donosowo przy pomocy specjalnego aplikatora. Odporność wykształca się bardzo szybko, bo nawet po 72 godzinach i trwa przez około 12 miesięcy. Kaszel psiarniany to wysoce zaraźliwe i łatwo przenoszące się pomiędzy osobnikami schorzenie. Warto wiedzieć, że ma ono charakter wieloczynnikowy, a na niektóre wirusy nie znajdziemy szczepionki, dlatego wakcynacja nie wykluczy całkowicie możliwości zachorowania, ale znacznie zmniejszy jego ryzyko.
Szczepionki stosowane w nietypowych sytuacjach. Używa się ich w celu leczenia:

• Herpeswirozy
• Zakażeń grzybiczych

Całkowicie osobną grupę stanowią autoszczepionki.
Herpeswiroza
Iniekcję wykonuje się u zdrowych ciężarnych suczek, najczęściej w hodowlach, gdzie istnieje zagrożenie wystąpienia choroby. Szczepienie ma za zadanie wykształcić odporność bierną u szczeniąt w celu zapobiegania śmiertelności, wystąpienia objawów klinicznych i zmian patologicznych. Zakażenia herpeswirusami w pierwszych dniach życia są szczególnie niebezpieczne. Zastrzyk podaje się dwukrotnie – około 7-10 dni od krycia oraz 7-14 dni przed planowaną datą porodu. Ze względu na oleistą konsystencję, istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia odczynu w miejscu podania.
Zakażenia wywołane przez grzyby patogenne
Grzybice skórne powodowane przez Microsporum często przysparzają trudności w leczeniu. Lekarze weterynarii mogą zdecydować w takiej sytuacji o podaniu szczepionki. Niekiedy stosuje się ją również w celu zapobiegania zakażeniu u psów i kotów narażonych. Iniekcję u psów wykonać można jedynie domięśniowo od trzeciego miesiąca życia. Dawkę powtarza się dwu- lub trzykrotnie w odstępach dwutygodniowych. Odporność wykształca się po miesiącu od podania drugiej dawki i trwa około 1 rok. Na rynku dostępna jest również szczepionka dwuwalentna, zawierająca Microsporum oraz grzyba z rodzaju Trichophyton. Zasady dotyczące iniekcji są podobne, można ją zastosować u psów powyżej 6 tygodnia życia.
Autoszczepionki
Należą one do zupełnie osobnej, wyjątkowej grupy środków terapeutycznych. Są tworzone w laboratorium na podstawie wyników badań hodowlanych. Wyróżniamy autoszczepionki bakteryjne oraz wirusowe. Stanowią świetne wsparcie w terapii trudno leczących się, nawracających zakażeń i w przypadku wieloopornych bakterii. Izoluje się je z ogniska zakażenia po pobraniu materiału od chorego zwierzęcia. Są produkowane w taki sposób, by modulować odporność organizmu i pomóc w wytworzeniu odpowiedniej odporności. Zwykle podaje się je w formie cotygodniowych iniekcji, najczęściej przez okres 5 tygodni. 
Czy wykonywać szczepienia dodatkowe u psów? Na to pytanie nie ma jednej uniwersalnej odpowiedzi. W pierwszej kolejności wszystkie „za” i „przeciw” należałoby skonsultować z zaufanym lekarzem, szczególnie jeśli zwierzę jest starsze lub bardzo młode, choruje przewlekle, przyjmuje leki na stałe, jest alergikiem. Szczególną uwagę należy przywiązywać do zwierzaków, u których wystąpiła wcześniej reakcja anafilaktyczna na jakiś lek lub szczepionkę. Jeśli pies znajduje się w grupie ryzyka danej jednostki chorobowej, a zagrożenie wystąpienia działań niepożądanych jest niewielkie, zdecydowanie warto rozważyć szczepienie.